Juli 2015

In deze nieuwsbrief blikken we met Wies terug op het afgelopen half jaar. In die periode hadden we met enkele flinke tegenslagen en teleurstellingen te kampen. We laten ons hier echter niet door uit het veld slaan, maar zullen samen met onze Ghanese partners elke gelegenheid benutten om het tij te keren.

Maar allereerst moet u de groeten van Wies hebben. Zij hoopt over een paar maanden 81 te worden. Ze voelt zich lichamelijk nog goed, maar begint de laatste tijd wat met haar gezichtsvermogen te tobben. Een Duitse arts heeft in het ziekenhuis van Kpando een staaroperatie uitgevoerd. Na deze ingreep bleef Wies echter slecht zien, waardoor ze binnenkort opnieuw onder het mes moet.

In de nieuwsbrieven van 2012, 2013 en 2014 hebben wij u uitvoerig op de hoogte gehouden van twee belangrijke projecten. Het eerste betreft de rijdende cassavefabriek in Golokuati, die 21 april 2013 van start ging met het verwerken van cassaves tot zetmeel. Dit product werd verkocht aan bierbrouwerij SabMillér, die er het nieuwe cassavebier Eagle mee op de markt bracht. Aloys Janssen, voorzitter van Stichting Help Helpen, de organisatie die voor Wies en haar Ghanese partners fondsen werft, arriveerde in februari 2015 in Golokuati voor een verblijf van drie maanden. Bij aankomst kreeg hij te horen dat de fabriek vanaf januari 2015 stil stond en geen cassaves meer opkocht. Bijna twee jaar had de machine gedraaid en gedurende die tijd tonnen cassaves afgenomen van boeren uit de buurt. Vanwege het succes hadden zich na verloop van tijd meer dan 200 boeren als leverancier aangemeld. Velen van hen hadden zelfs extra land in gebruik genomen om meer cassaves te kunnen verbouwen. Van de ene dag op de andere konden ze hun product niet meer verkopen en gingen verhaal halen bij Aloys. Die nam meteen contact op met de Nederlandse fabriekseigenaar. Deze maakte hem niet veel wijzer. Aloys kreeg te horen dat SabMiller begin 2015 alle aankopen van cassaves had stop gezet "om redenen die erg ongeloofwaardig overkomen."

Momenteel is de meer dan 1 miljoen euro kostende machine nog steeds buiten gebruik. Bewakers houden het fabrieksterrein 24 uur per etmaal in de gaten. Het gerucht gaat dat al het materiaal in de loop van 2015 naar Kumasi verhuist om daar te gaan werken voor een concurrerende brouwerij. Voor de boeren in Golokuati is de gebeurtenis een grote financiële strop. Zij blijven zitten met enorme hoeveelheden onverkoopbare cassaves. Stichting Help Helpen stond op het punt in het project te stappen met 20 hectare cassaves, maar kon daar nog op tijd van af zien. De materiële schade valt voor ons daardoor mee, maar de immateriële schade is aanzienlijk. Op ons initiatief is de Nederlandse ondernemer naar Ghana gekomen. Als dit project mislukt, verliezen we het vertrouwen van de boeren in de regio en loopt ook onze geloofwaardigheid een flinke deuk op.

Er liggen contracten die de boeren garanties geven voor de afname van bepaalde hoeveelheden cassaves. Wij zullen de contractant aan zijn afspraken houden. Of dit iets uithaalt zal de toekomst uitwijzen. Ook willen we precies weten wat er mis is gegaan in de contacten met SabMiller. Zonder zwaarwegende redenen kun je deze hardwerkende landbouwers toch niet zomaar van de ene dag op de andere in de kou laten staan!

Het tweede project waar wij de afgelopen drie jaar regelmatig verslag van deden, is de herstart van een verpleegkundeopleiding in Kpando op het terrein van het Margret Marquart Catholic Hospital (MMCH), het plaatselijke ziekenhuis. In 1983 kwam een einde aan dit onderwijs toen de in geldnood verkerende regering haar steun introk.

In 2010 bestond het MMCH 50 jaar. Vanwege het grote tekort aan verpleegkundig personeel in Ghana uitte de directie bij de viering van dit jubileum de wens om de vroegere opleiding nieuw leven in te blazen. De in de jaren '70 met Duits kapitaal gefinancierde gebouwen verkeerden nog in goede staat. De renovatie daarvan en de bouw van een bibliotheek/computerruimte, laboratorium en een nagebootst ziekenzaaltje zouden de basis leggen voor de beoogde herstart. Voor de financiering van het plan klopte men aan bij Wies. Omdat het om een aanzienlijk bedrag van circa 70.000 euro ging, wilde Wies niet over één nacht ijs gaan. In 2011 deden vijf studentes van Avans Hogeschool Breda, afdeling verpleegkunde, onderzoek naar de haalbaarheid van het project. Hun bevindingen pakten positief uit, waarop zowel in Nederland als in Ghana actie werd ondernomen.

In Nederland startte de fondsenwerving voor de school in september 2012. De Ghanese partners begonnen ondertussen de benodigde vergunningen aan te vragen, lesprogramma's samen te stellen en docenten en studenten te werven. De geldinzameling was zo succesvol dat de aannemer in december 2012 met de voorgestelde werkzaamheden kon beginnen. Een halfjaar later werden de gebouwen opgeleverd.
In de nieuwsbrief van juni 2013 schreven wij: "er staat nu een mooie school die over twee maanden haar deuren zal openen voor 60 studenten. Gekozen is voor de richting "General Nursing", een allround opleiding die toegang geeft tot alle mogelijke afdelingen in Ghanese ziekenhuizen. We zijn nu precies twee jaar verder, maar er is nog geen enkele student aangenomen. Wat is er misgegaan?

In de eerste plaats hebben onze Ghanese partners, in dit geval medewerkers van het Ho-bisdom en het MMCH, zich enorm verkeken op de bureaucratie die bij de uitgifte van vergunningen om de hoek komt kijken. Een dergelijk proces verloopt zo stroperig en ondoorzichtig dat er al gauw twee jaar mee gemoeid zijn. Bovendien bleek het verkrijgen van de diverse accreditaties veel meer geld te kosten dan was voorzien.

Kort na de oplevering van de accommodatie in Kpando trok de Ghanese overheid de door haar beloofde subsidie in. Zij kampte met grote schulden en kondigde een stop voor nieuwe scholen af. Voor de beoogde verpleegkundeopleiding betekent dit dat deze als privéschool van start zal moeten gaan.

Verder zijn verleden jaar allerlei nieuwe regels naar westerse maatstaven ingevoerd waardoor het hele vergunningentraject nog meer tijd en geld kost. Zo zijn de voorschriften voor brandveiligheid aangepast. Alle deuren moeten nu bijvoorbeeld van binnen naar buiten open gaan, de gebouwen moeten voorzien zijn van brandmelders en elk klaslokaal van een brandblusser. Het MMCH heeft de kosten hiervan voor haar rekening genomen.

Inmiddels beschikken alle slaapzalen voor de interne studenten over de nodige bedden. Het praktijklokaal wordt geleidelijk ingericht, de bibliotheek krijgt steeds meer boeken, de studieruimte telt 15 computers en in de leslokalen staan tafels en stoelen. Voor de aanschaf van de inventaris is 6.000 euro overgemaakt.

Het is nu wachten op de definitieve goedkeuring. Ondertussen blijft het aan de opleiding verbonden ziekenhuis het leegstaande complex goed onderhouden en schoonmaken. Het MMCH verzekert ons in september 2015 van start te zullen gaan. Omdat wij iets dergelijks al vaker hebben gehoord, houden we voorlopig een slag om de arm. Wij blijven de voortgang nauwlettend in de gaten houden en zullen aansturen op een succesvolle afronding. Een project als dit waaraan in de Volta Regio zoveel behoefte is, moet gewoon slagen!

Gelukkig valt er ook positief nieuws te melden. In 2014 hielpen wij Ernest, een jonge boer, met de aanleg van een
ananasfarm. Zijn plantage met circa 20.000 ananassen ziet er prachtig uit. Vanaf maart 2015 is hij begonnen met de
verkoop van zijn vruchten.
Begin 2015 hebben we het dorp Kplezo ( 1.800 inwoners) financieel kunnen steunen met het slaan van twee
boorputten en de aanschaf van twee handwaterpompen. Vanaf nu beschikt ook deze boerengemeenschap over schoon
drinkwater.
Met vriendelijke groet,
 
Bestuur Stichting Help Helpen