.

Stad en streek

Artikel in Stad en Streek 16 juli 2013

"Eten gooi ik nooit meer weg"

Vier studentes van Avans waren drie maanden in Ghana. Om een opleiding verpleegkunde op te zetten.

door Romain van Damme

BREDA":' Ze zijn alweer even terug, maar zitten nog altijd vol Afrikaanse verhalen. Drie maanden werken in een Ghanees ziekenhuis vergeet je niet zo snel. "Absoluut niet", zegt Bieke Beuger. "We Webben het nodige meegemaakt. Zo hadden we ons verheugd op een bevalling die we voor het eerst zouden zien. Het werd een hel." "Tijdens het persen werd ons . doodleuk verteld dat de baby al enkele dagen dood was. De moeder wist dat. Ze had al zeven zwangerschappen gehad en dit werd haar derde doodgeboren kindje. Verschrikkelijk." Samen met Anne van Oudheusden, Vera Kitzen en Kristen Kluijtmans woonde de Bredase studente Bieke Beuger drie maanden in het dorpje Golokuati. "Dat is op het platteland, niet zo ver van Kpando waar het ziekenhuis staat", zegt Anne van Oudheusden. "We woonden met tien studentes in een groot huis. Onze opdracht was dus een 0pleiding voor verpleegkunde op te zetten." Een idee van het ziekenhuis zelf dat contact zocht met de tilburgse Stichting Help Helpen.

"Ze wilden een oud gebouw opknappen. Daar hing een prijskaartje van 70.000 euro aan", zegt de in Baarle-Nassau woonachtige Rob van Hoorn. "We hebben het Bredase Vitalis College gevraagd ons te helpen. Dat college heeft een stagecoördinator, die op de afdeling verpleegkunde van de Avans hogeschool vijf studentes vond die bereid waren daar ter plekke te onderzoeken of een opleiding verpleegkunde in Kpando mogelijk was." Om-een lang verhaal kort te maken: het resultaat was positief. Rob van Hoorn: "Dat heeft ons over de streep getrokken en we hebben de 70.000 euro ingezameld. Het gebouw is nu klaar en in september kunnen de eerste vijftig Ghanese studenten aan de slag." Met dank aan de vier Bredase studentes (de tweede lichting), die zich vooral bezighielden met de vraag welke materialen en instrumenten de studenten in Kpando nodig hebben om verpleegtechnische vaardigheden aan te leren. "We hebben onlangs ons verslag als afstudeerproject gepresenteerd op school." Het was de eerste keer dat de Bredase studentes voet buiten Europa zetten. "Toen we daar aankwamen, ja dat was wel een schok", erkent Bieke. "Natuurlijk hadden . we ons wel voorbereid, onder andere door gesprekken met een antropoloog. Je weet dat het anders is, maar als je daar dan middenin staat ... " Ze liepen mee op de verschillen de afdelingen de afdelingen van het ziekenhuis, interviewden leidinggevenden en ontdekten dat een regionaal ziekenhuis daar iet te vergelijken is met een Nederlands ziekenhuis. "In de grote steden valt het mee, maar op het platteland is wel een forse achterstand. Een van de problemen is ook dat mensen vaak te laat naar het ziekenhuis gaan." Vooral door gebrek aan geld. "Dat is wel schrijnend. De moeder van een ziek kindje had bijvoorbeeld geen geld om bloed te laten prikken. Ze had net genoeg om wat anti-biotica te kopen. Niemand weet ofhet de goede medicijnen waren, maar ze kon niets anders kopen." Even was het schrikken toen ze betrokken raakten bij een ongeluk. "We zaten in een zogeheten trotro, een taxibusje. Dat werd . aangereden. Gelukkig zaten we bij de deuren en konden er vlug uit. Alleen Anne had een pijnlijke knie. Kwam er meteen vrouwtje met een zalfje dat zou helpen. Dat is daar heel veel, healing. Ook een van de redenen dat ze te laat naar het ziekenhuis gaan." Jazeker, zeggen Bieke en Anne in koor. "We kijken nu wel anders tegen welvaart aan." Anne: "In Ghana zette ik bij het douchen de kraan soms dicht. Doe ik hier nog altijd." En Bieke: "Eten weggooien doe ik echt niet meer." Ofze er ooit gaan werken? "Nee, voorlopig niet. De mensen zijn vriendelijk, absoluut. En er is tekort aan verpleegkundigen. Maar de hiërarchie is daar veel groter dan hier. Interactie met de patiënten is er absoluut niet. Ze hebben niets te vertellen. Dat is hier gelukkig wel anders." Tot slot: de vier studentes zijn geslaagd.

HelpHelpen actief in Ghana

Veertien jaar geleden liep ontwikkelingseconoom Rob van Hoorn uit Baarle-Nassau bij toeval Wies Dorgé tegen het lijf. De van oorsprong Tilburgse woont al-meer dan 35 jaar in de Ghanese Voltaregio. Een van de armste streken in het West-Afrikaanse land. Volta ligt in het oosten van het land ingeklemd tussen het Voltameer en buurland Togo. Het gebied is zo groot als halfNederland en er wonen 1,3 miljoen mensen. In heel Ghana (acht keer Nederland) wonen ongeveer 23 miljoen ensen. Veertien jaar geleden liep ontwikkelingseconoom Rob van Hoorn uit Baarle-Nassau bij toeval Wies dorgé tegen het lijf. De van oorsprong Tilburgse woont al-meer dan 35 jaar in de Ghanese Voltaregio. Een van de armste streken in het West-Afrikaanse land. Volta ligt in het oosten van het land ingeklemd tussen het Voltameer en buurland Togo. Het gebied is zo groot als half Nederland en er wonen 1,3 miljoen mensen. In heel Ghana (acht keer Nederland) wonen ongeveer 23 miljoen ensen. Dorgé spant zich al jaren in om vooral het onderwijs van de grond te krijgen. Zij heeft twaalf huishoud- en ambachtsscholen opgericht. Ook de aanleg van elektriciteitsnetten, drinkwatervoorzieningen behoort tot haar werkzaamheden. Samen met de regionale bevolking probeert ze de gezondheidszorg op het platteland op een hoger peil te brengen. Van Hoorn raakte danig onder de indruk van haar werklust en geestdrift en richtte samen met enkele andere enthousiastelingen in 2000 de Stichting Help Helpen op. De Stichting boort fondsen aan en heeft tot nu toe ruim 750.000 euro ingezameld voor de projecten van Dorgé.